رفاقت اشتراک میان قلبهاست،من قسمتی میگذارم ،تو هم قسمتی
میشود اشتراک ها ی من و تو
هرچه بیشتر باشد پیوندشان بیشتر ،رفاقتت عمیقتر ،جدایی سخت تر
بعضی ها خراب رفاقتند،نیامده همه را وسط میگذارند،روراست روراست
"رو بازی میکنند"،بی کلک و غش و تملق و....
اینجاست که اگر دل به دلش راه پیدا کند میتوانی همه اش را وسط بگذاری بی کلک..
همین است که وقتی میروند انگار قلبت تیر میکشد!،درد میگیرد
او میرود و تازه جای خالی اش را میفهمی
البته تا بیایی عادت کنی طول میکشد،ولی عادت میکنی و روزی میشود که شاید نامش را  هم یادت نیاید..

حمید از دوستانی بود که همیشه و با همه "رو بازی میکرد" ،رو راست  و بی غل و غش .بعد از رفتن او هرکسی خیال میکرد که با او بیشترین رفاقت را داشته،این یکی از ویژگیهای خاص حمید بود،او همه را داشت(به جز منافقین) ،همه را نگه میداشت،قدرت جذب او بیش از دفع بود. با یکبار نشستن با هر فردی پیوندی ایجاد میکرد و جای خودش را در هر جمعی باز میکرد..