روزه آن اسـت که انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از نه چیزى که بعدا گفته مى شود خوددارى نماید

نیت

مـسـالـه 1559

لازم نـیـسـت انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند یا مثلا بگوید فردا را روزه مى گیرم , بلکه همین قدر که بنا داشته باشدبراى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کـارى کـه روزه را بـاطـل مى کند انجام ندهد کافى است . 

و براى آنکه یقین کند تمام این مدت را روزه بـوده , بـاید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

مـسـالـه 1560

انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نیت کند, و بهتر آن است که شب اول ماه هم نیت روزه همه ماه را بنماید.

مـسـالـه 1561

وقت نیت روزه ماه رمضان از اول شب است تا اذان صبح .

مـسـالـه 1562

وقـت نـیت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى که به اندازه نیت کردن به مغرب وقت مانده باشد که اگر تا این وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و نیت روزه مستحبى کند روزه او صحیح است .

مـسـالـه 1563

کسى که پیش از اذان صبح در غیر روزه ماه رمضان بدون نیت روزه خوابیده است , اگر پیش از ظهر بیدار شود و نیت کندروزه او صحیح است , چه روزه واجب باشد چه مستحب , و اگـر بـعـد از ظـهـر بیدار شود, نمى تواند نیت روزه واجب نماید.

و اما در ماه رمضان اگربى نیت خـوابـیـده باشد اگرچه پیش از ظهر بیدار شود و نیت کند, صحت روزه اش محل اشکال است , و لازم است آن روز را امساک کرده بعدقضا نماید.

مـسـالـه 1564

اگر بخواهد غیر روزه رمضان روزه دیگرى بگیرد باید آن را معین نماید, مثلا نیت کـنـد کـه روزه قـضا یا روزه نذر مى گیرم , ولى در ماه رمضان لازم نیست نیت کند که روزه ماه رمـضـان مـى گـیـرم , بـلـکه اگر نداند ماه رمضان است یا فراموش نماید و روزه دیگرى را نیت کند,روزه ماه رمضان حساب مى شود.

مـسـالـه 1565

اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نیت روزه غیر رمضان کند, بنابر احتیاط واجب نه روزه رمضان حساب مى شود و نه روزه اى که قصد کرده است .

مـسـالـه 1566

اگـر مثلا به نیت روز اول ماه روزه بگیرد, بعد بفهمد دوم یا سوم بوده , روزه او صحیح است .

مـسـالـه 1567

اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بیهوش شود و در بین روز به هوش آید, بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام نماید,و اگر تمام نکرد قضاى آن را بجا آورد.

مـسـالـه 1568

اگر پیش از اذان صبح نیت کند و مست شود و در بین روز به هوش آید, احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را تمام کند وقضاى آن را هم بجا آورد.

مـسـالـه 1569

اگـر پـیش از اذان صبح نیت کند و بخوابد و بعد از مغرب بیدار شود, روزه اش صحیح است .

مـسـالـه 1570

اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است و پیش از ظهر ملتفت شود, چنانچه کـارى کـه روزه را باطل مى کند انجام داده باشد, یا بعد از ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است , روزه او بـاطـل مـى بـاشـد, ولـى باید تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد و بعداز رمـضـان هـم آن روزه را قـضا نماید.

و همچنین است حکم بنابر احتیاط واجب اگر پیش از ظهر ملتفت شود, و کارى که روزه را باطل مى کندانجام نداده باشد.

مـسـالـه 1571

اگر بچه پیش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود, باید روزه بگیرد, و اگر بعد از اذان بالغ شود, روزه آن روز بر او واجب نیست .

مـسـالـه 1572

کسى که براى بجا آوردن روزه میتى اجیر شده , اگر روزه مستحبى بگیرد اشکال نـدارد, ولـى کـسـى کـه روزه قضا یا روزه واجب دیگرى دارد, نمى تواند روزه مستحبى بگیرد, و چـنـانـچـه فـرامـوش کـنـد و روزه مـسـتـحـب بگیرد در صورتى که پیش از ظهر یادش بیاید, روزه مستحبى او بهم مى خورد و مى تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند, و اگر بعد از ظهر ملتفت شود, روزه او باطل است , و اگر بعد ازمغرب یادش بیاید, روزه اش صحیح است .

مـسـالـه 1573

اگـر غیر از روزه ماه رمضان روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد, مثلا نذر کرده باشد که روز معینى را روزه بگیرد,چنانچه عمدا تا اذان صبح نیت نکند, روزه اش باطل است , و اگـر نداند که روزه آن روز بر او واجب است , یا فراموش کند وپیش از ظهر یادش بیاید, چنانچه کـارى کـه روزه را بـاطـل مـى کـنـد انجام نداده باشد ونیت کند, روزه او صحیح , و گرنه باطل مى باشد.

مـسـالـه 1574

اگر براى روزه واجب غیر معینى مثل روزه کفاره عمدا تا نزدیک ظهر نیت نکند اشـکـال نـدارد, بلکه اگر پیش از نیت تصمیم داشته باشد که روزه نگیرد یا تردید داشته باشد که بگیرد یا نه , چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و پیش از ظهر نیت کند, روزه او صحیح است .

مـسـالـه 1575

اگر در ماه رمضان پیش از ظهر, کافر مسلمان شود, بنابر احتیاط واجب باید نیت روزه کند و روزه را تمام نماید, و اگر آن روزرا روزه نگیرد, قضاى آن را بجا آورد.

مـسـالـه 1576

اگر در وسط روز ماه رمضان پیش از ظهر یا بعد از آن مریض خوب شود, روزه آن روز واجب نیست هر چند تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد.

مـسـالـه 1577

روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان , واجب نیست روزه بـگـیـرد.

و اگر بخواهد روزه بگیرد, نمى تواندنیت روزه رمضان کند, یا نیت کند که اگر رمضان است روزه رمضان و اگر رمضان نیست روزه قضا یا مانند آن باشد, بلکه باید نیت روزه قضاو مانند آن بـنـمـاید, وچنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده , از رمضان حساب مى شود.

ولى در صورتى که قـصد کند آنچه را که فعلا خدا از اوخواسته است انجام دهد بعد معلوم شود رمضان بوده نیز کافى است .

مـسـالـه 1578

اگـر روزى را که شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان , به نیت روزه قضا یا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگیرد و دربین روز بفهمد که ماه رمضان است , باید نیت روزه ماه رمضان کند.

مـسـالـه 1579

اگر در روزه واجب معینى مثل روزه رمضان مردد شود که روزه خود را باطل کند یـا نـه , یا قصد کند که روزه را باطل کند,روزه اش باطل مى شود, اگرچه از قصدى که کرده توبه نماید و کارى هم که روزه را باطل مى کند انجام ندهد.

مـسـالـه 1580

در روزه مستحب و روزه واجبى که وقت آن معین نیست مثل روزه کفاره , اگر قـصـد کـند کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد یا مردد شود که بجا آورد یا نه , چنانچه بجا نیاورد و پیش از ظهر دوباره نیت روزه کند, روزه او صحیح است .

چیزهائى که روزه را باطل مى کند

مـسـالـه 1581

نه چیز روزه را باطل مى کند:

اول : خوردن و آشامیدن .

دوم : جماع .

سـوم : استمناء, و استمناء آن است که انسان با خود یا دیگرى غیر از جماع , کارى کند که منى از او بیرون آید.

چهارم : دروغ بستن به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر (ع ).

پنجم : رساندن غبار به حلق .

ششم : فرو بردن تمام سر در آب .

هفتم : باقى ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح .

هشتم : اماله کردن با چیزهاى روان .

نهم : قى کردن .

و احکام اینها در مسائل آینده گفته مى شود:

1- خوردن و آشامیدن :

مـسـالـه 1582

اگر روزه دار با التفات به اینکه روزه دارد عمدا چیزى بخورد یا بیاشامد, روزه او بـاطل مى شود, چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب , چه معمول نباشد مثل خاک و شیره درخت , و چه کم باشد یا زیاد.

مـسـالـه 1583

اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده , باید لقمه را از دهان بیرون آورد, و چنانچه عمدا فرو ببردروزه اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب مى شود.

مـسـالـه 1584

اگر روزه دار سهوا چیزى بخورد یا بیاشامد, روزه اش باطل نمى شود.

مـسـالـه 1585

آمپولى که عضو را بى حس مى کند یا به جهت دیگر استعمال مى شود, براى روزه دار اشـکـال ندارد.

و بهتر آن است که ازاستعمال آمپولى که به جاى دوا و غذا بکار مى برند خوددارى کند.

مـسـالـه 1586

اگر روزه دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد, روزه اش باطل مى شود.

مـسـالـه 1587

کـسـى که میخواهد روزه بگیرد,لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند, ولى اگربداندغذائى که لاى دندان مانده درروزفرومى رود, چنانچه خلال نکند روزه اش باطل میشود.

مـسـالـه 1588

فرو بردن آب دهان , اگرچه بواسطه خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد, روزه را باطل نمى کند.

مـسـالـه 1589

فرو بردن اخلاط سر و سینه , تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد, ولى اگر داخل فضاى دهان شود, احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرند.

مـسـالـه 1590

اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بمیرد یا به مرض مبتلا شود, مى تواند به اندازه اى که از خوف نجات پیداکند آب بیاشامد ولى روزه او باطل مى شود, و اگر ماه رمضان باشد, باید در بقیه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نماید.

مـسـالـه 1591

جـویـدن غـذا بـراى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولا به حلق نـمـى رسد, اگرچه اتفاقا به حلق برسد, روزه راباطل نمى کند, ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى رسد, روزه اش باطل مى شود و باید قضاى آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است .

مـسـالـه 1592

انسان نمى تواند براى ضعف , روزه را بخورد, ولى اگر ضعف او به قدرى است که معمولا نمى شود آن را تحمل کرد, خوردن روزه اشکال ندارد.

2- جماع :

مـسـالـه 1593

جماع روزه را باطل مى کند, اگرچه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید.

مـسـالـه 1594

اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بیرون نیاید,روزه باطل نمى شود.

مـسـالـه 1595

اگر عمدا جماع نماید و شک کند که به اندازه ختنه گاه داخل شده یا نه , روزه او باطل است و لازم است قضا نماید ولى کفاره واجب نیست .

مـسـالـه 1596

اگر فراموش کند که روزه است وجماع نماید, روزه او باطل نمى شود, ولى چنانچه در بین جماع یادش بیاید باید فورا از حال جماع خارج شود, و اگر خارج نشود روزه او باطل است .

3- استمناء:

مـسـالـه 1597

اگر روزه دار استمناء کند ( معناى استمناء در مساله 1581 گذشت ), روزه اش باطل مى شود.

مـسـالـه 1598

اگر بى اختیار منى از انسان بیرون آید, روزه اش باطل نیست .

مـسـالـه 1599

هرگاه روزه دار بداند که اگر در روز بخوابد محتلم مى شود, یعنى در خواب منى از او بـیـرون مـى آید, جایز است بخوابد هرچندبه سبب نخوابیدن به زحمت نیفتد, و اگر محتلم شود روزه اش باطل نمى شود.

مـسـالـه 1600

اگر روزه دار در حال بیرون آمدن منى از خواب بیدار شود, واجب نیست از بیرون آمدن آن جلوگیرى کند.

مـسـالـه 1601

روزه دارى که محتلم شده , مى تواند بول کند اگرچه بداند بواسطه بول کردن باقى مانده منى از مجرى بیرون مى آید.

مـسـالـه 1602

روزه دارى که محتلم شده اگر بداند منى در مجرى مانده ودر صورتى که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منى از او بیرون مى آید, بنابر احتیاط واجب باید پیش از غسل بول کند.

مـسـالـه 1603

کسى که به قصد بیرون آمدن منى بازى و شوخى کند, اگرچه منى از او بیرون نیاید, باید روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.

مـسـالـه 1604

اگـر روزه دار بـدون قصد بیرون آمدن منى مثلا با زن خود بازى و شوخى کند, چـنـانچه اطمینان دارد که منى از او خارج نمى شود اگرچه اتفاقا منى بیرون آید, روزه او صحیح است , ولى اگر اطمینان ندارد, در صورتى که منى از او بیرون آید, روزه اش باطل است .

4- دروغ بستن به خدا و پیغمبر:

مـسـالـه 1605

اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبران و جـانـشـیـنـان پیغمبران عمدا نسبتى را بدهد که دروغ است – اگرچه فورا بگوید دروغ گفتم یا تـوبـه کـنـد – روزه او بـاطـل اسـت , و احـتـیـاط واجـب آن است که به حضرت زهرا (س ) هم به دروغ نسبتى ندهد.

مـسـالـه 1606

اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است یا دروغ نقل کند, بنابر احتیاط واجب باید از کسى که آن خبر را گفته , یا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.

مـسـالـه 1607

اگر چیزى را به اعتقاد اینکه راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده , روزه اش باطل نمى شود.

مـسـالـه 1608

اگـر چیزى را که مى داند دروغ است , به خدا و پیغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده , باید روزه را تمام کند و قضاى آن را هم بجا آورد.

مـسـالـه 1609

اگر دروغى را که دیگرى ساخته عمدا به خدا وپیغمبر وجانشینان پیغمبر نسبت دهد روزه اش باطل مى شود, ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.

مـسـالـه 1610

اگر از روزه دار بپرسند که آیا پیغمبر (ص ) چنین مطلبى فرموده اند و او جائى که در جـواب باید بگوید نه , عمدا بگوید بلى , یاجائى که باید بگوید بلى عمدا بگوید نه , روزه اش باطل مى شود.

مـسـالـه 1611

اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستى را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم , یا در شب به دروغ بـه آنـان نـسبتى بدهد و فرداى آن که روزه مى باشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است , روزه اش باطل مى شود.

5- رساندن غبار به حلق :

مـسـالـه 1612

غبار غلیظ را روزه دار به حلق برساند روزه را باطل مى کند, چه غبار از چیزى باشد که خوردن آن حلال است مثل آرد, یاغبار چیزى باشد که خوردن آن حرام است مثل خاک .

مـسـالـه 1613

اگر بواسطه باد غبارى غلیظ پیدا شود و انسان با اینکه متوجه است مواظبت نکند و به حلق برسد, بنابر احتیاط واجب روزه اش باطل مى شود.

مـسـالـه 1614

احتیاط واجب آن است که روزه دار بخار غلیظ و دود سیگار و تنباکو و مانند اینها را هم به حلق نرساند.

مـسـالـه 1615

اگر مواظبت نکند و غبار یا بخار یا دود و مانند اینها داخل حلق شود, چنانچه یقین یا اطمینان داشته که به حلق نمى رسدروزه اش صحیح است , و همچنین اگر گمان مى کرده که به حلق نمى رسد.

مـسـالـه 1616

اگر فراموش کند که روزه است و مواظبت نکند, یا بى اختیار غبار و مانند آن به حلق او برسد روزه اش باطل نمى شود.

6- فرو بردن سر در آب :

مـسـالـه 1617

اگـر روزه دار عمدا تمام سر را در آب فرو برد, اگرچه باقى بدن او از آب بیرون باشد, بنابر احتیاط روزه اش باطل مى شود.

ولى اگر تمام بدن را آب بگیرد و مقدارى از سر بیرون باشد, روزه باطل نمى شود.

مـسـالـه 1618

اگر نصف سر را یک دفعه و نصف دیگر آن را دفعه دیگر در آب فرو برد, روزه اش باطل نمى شود.

مـسـالـه 1619

اگر به قصد اینکه تمام سر را زیر آب ببرد, در آب فرو رود و شک کند که تمام سر زیر آب رفته یا نه , روزه اش باطل است ولى کفاره ندارد.

مـسـالـه 1620

اگر تمام سر زیر آب برود اگرچه مقدارى از موها بیرون بماند, روزه باطل مى شود.

مـسـالـه 1621

سر فرو بردن در غیر آب از چیزهاى روان مانند شیر به روزه ضررى ندارد بلکه اظهر این است که فرو بردن سر در آب مضاف نیز روزه را باطل نمى کند اگرچه احوط ترک است .

مـسـالـه 1622

اگر روزه دار بى اختیار در آب بیفتد و آب تمام سر او را بگیرد, یا فراموش کند که روزه است و سر در آب فرو برد, روزه اوباطل نمى شود.

مـسـالـه 1623

اگر به خیال اینکه آب سر او را نمى گیرد خود را در آب بیندازد و آب تمام سر او را بگیرد, روزه اش اشکال ندارد.

مـسـالـه 1624

اگر فراموش کند که روزه است و سر را در آب فرو برد, یا دیگرى به زور سر او را در آب فـرو برد, چنانچه در زیر آب یادش بیاید که روزه است , یا آن کس دست بردارد, باید فورا سر را بیرون آورد, و چنانچه بیرون نیاورد, روزه اش باطل مى شود.

مـسـالـه 1625

اگر فراموش کند که روزه است و به نیت غسل سر را در آب فرو برد, روزه و غسل او هر دو صحیح است .

مـسـالـه 1626

اگر بداند که روزه است و عمدا براى غسل سر را در آب فرو برد, چنانچه روزه او مـثل روزه رمضان واجب معین باشد, روزه و غسل او هر دو باطل است , و اگر روزه مستحب باشد یا روزه واجبى باشد که مثل روزه کفاره وقت معینى ندارد و افطار آن جایز است غسل او صحیح و روزه اش باطل مى باشد.

مـسـالـه 1627

اگـر براى آنکه کسى را از غرق شدن نجات دهد, سر را در آب فرو برد, اگرچه نجات دادن او واجب باشد روزه اش باطل مى شود.

7- باقیماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح :

مـسـالـه 1628

اگر جنب عمدا در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نکند روزه اش باطل است , و کسى که وظیفه اش تیمم است و عمدا تیمم ننماید روزه اش نیز باطل است .

و حکم قضاء ماه رمضان بعدا خواهد آمد.

مـسـالـه 1629

اگر در روزه غیرماه رمضان وقضاءآن از روزه هاى واجبى که مثل روزه ماه رمضان وقت آن معین است , جنب عمدا تا اذان صبح غسل نکند اظهر این است که روزه اش صحیح است .

مـسـالـه 1630

کسى که در شب ماه رمضان جنب است چنانچه عمدا غسل نکند تا وقت تنگ شود, باید تیمم کند و روزه بگیرد.

مـسـالـه 1631

اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش کند و بعد از یک روز یادش بیاید, باید روزه آن روز را قـضا نماید, و اگر بعد از چندروز یادش بیاید, باید روزه هر چند روزى را که یقین دارد جنب بوده قضا نماید, مثلا اگر نمى داند سه روز جنب بوده یا چهار روز, باید روزه سه روز را قضا کند.

مـسـالـه 1632

کسى که در شب ماه رمضان براى هیچ کدام از غسل و تیمم وقت ندارد, اگر خود را جنب کند, روزه اش باطل است و قضا وکفاره بر او واجب مى شود.

مـسـالـه 1633

اگر براى آنکه بفهمد وقت دارد یا نه , جستجو نماید, گمان کند که به اندازه غسل وقـت دارد و خـود را جنب کند و بعد بفهمدوقت تنگ بوده و تیمم کند, روزه اش صحیح است , و نیز بدون جستجو گمان کند که وقت دارد و خود را جنب نماید و بعد بفهمد وقت تنگ بوده , و با تیمم روزه بگیرد صحیح است .

مـسـالـه 1634

کـسى که در شب ماه رمضان جنب است ومى داند که اگر بخوابد تا صبح بیدار نـمى شود, نباید غسل نکرده بخوابد, و چنانچه پیش از غسل بخوابد و تا صبح بیدار نشود, روزه اش باطل است و قضا و کفاره بر او واجب مى شود.

مـسـالـه 1635

هرگاه جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بیدار شود, احتیاط واجب آن است که پـیـش از غـسل در صورتى که عادتش به بیدارشدن نباشد نخوابد اگرچه احتمال بدهد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى شود.

مـسـالـه 1636

کسى که در شب ماه رمضان جنب است و یقین دارد که اگر بخوابد پیش از اذان صـبـح بیدار مى شود, چنانچه تصمیم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند و با این تصمیم بـخـوابد و تا اذان خواب بماند, روزه اش صحیح است .

و همچنین است کسى که عادت بیدارشدن قبل از اذان صبح را داشته و احتمال بیدار شدن را نیز بدهد.

مـسـالـه 1637

کـسـى کـه در شب ماه رمضان جنب است و مى داند یا احتمال مى دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى شود, چنانچه غفلت داشته باشد که بعد از بیدار شدن باید غسل کند, در صورتى که بخوابد و تا اذان صبح خواب بماند, بنابر احتیاط قضا بر او واجب مى شود.

مـسـالـه 1638

کسى که در شب ماه رمضان جنب است ویقین دارد یااحتمال مى دهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار مى شود, چنانچه نخواهد بعد از بیدار شدن غسل کند یا تردید داشته باشد که غسل کند یا نه , در صورتى که بخوابد و بیدار نشود, روزه اش باطل و قضا و کفاره لازم است .

مـسـالـه 1639

اگر جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بیدار شود و یقین کند یا احتمال دهد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدارمى شود و تصمیم هم داشته باشد که بعد از بیدار شدن غـسـل کـنـد, چـنانچه دوباره بخوابد و تا اذان بیدار نشود, باید روزه آن روز را قضا کند, واگر از خـواب دوم بـیـدار شـود و براى مرتبه سوم بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود, قضاى روزه واجب مى شود و بنابر احتیاط استحبابى کفاره نیز بدهد.

مـسـالـه 1640

مـراد از خـواب اول و دوم و سوم – در صورتى که انسان در خواب محتلم شود – خـوابـى اسـت کـه بـعـد از بـیدار شدن بخوابد, واماخوابى که در آن محتلم شده خواب اول حساب نمى شود.

مـسـالـه 1641

اگرروزه دار در روز محتلم شود, واجب نیست فورا غسل کند.

مـسـالـه 1642

هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده , اگرچه بداند پیش از اذان محتلم شده , روزه او صحیح است .

مـسـالـه 1643

کسى که مى خواهد قضاى روزه رمضان را بگیرد, هرگاه تا اذان صبح جنب بماند, اگرچه از روى عمد نباشد روزه او باطل است .

مـسـالـه 1644

کسى که مى خواهد قضاى روزه رمضان را بگیرد, اگر بعد از اذان صبح بیدار شود و ببیند محتلم شده و بداند پیش از اذان محتلم شده است , مى تواند آن روز را روزه بگیرد, ولى اگر در شب بفهمد جنب شده و تا اذان صبح غسل نکند, آن روز را نمى تواند روزه قضابگیرد.

مـسـالـه 1645

اگر در روزه واجبى غیر قضاى روزه رمضان از روزه هائى که مثل روزه کفاره وقت مـعینى ندارد عمدا تا اذان صبح جنب بماند,اظهر این است که روزه اش صحیح است ولى بهتر آن است که غیر از آن روز, روز دیگرى را روزه بگیرد.

مـسـالـه 1646

اگر زن پیش از اذان صبح از حیض یا نفاس پاک شود و عمدا غسل نکند, در روزه مـاه رمضان , روزه اش باطل است , و درغیر آن باطل نیست اگرچه احوط غسل کردن است .

و زنى کـه وظـیـفه اش نسبت به حیض یا نفاس , تیمم است , در روزه ماه رمضان اگر عمداپیش از اذان صبح تیمم نکند روزه اش باطل است .

مـسـالـه 1647

اگر زن پیش از اذان صبح در ماه رمضان از حیض یا نفاس پاک شود و براى غسل وقت نداشته باشد, باید تیمم نماید و بنابراحتیاط واجب باید تا اذان صبح بیدار بماند.

مـسـالـه 1648

اگر زن نزدیک اذان صبح در ماه مبارک رمضان از حیض یا نفاس پاک شود و براى هیچ کدام از غسل و تیمم وقت نداشته باشد, روزه اش صحیح است .

مـسـالـه 1649

اگـر زن بعد از اذان صبح از خون حیض یا نفاس پاک باشد, یا در بین روز خون حیض یا نفاس ببیند, اگرچه نزدیک مغرب باشد, روزه او باطل است .

مـسـالـه 1650

اگـر زن غسل حیض یا نفاس را فراموش کند و بعد از یک روز یا چند روز یادش بیاید, روزه هائى که گرفته صحیح است .

مـسـالـه 1651

اگـر زن پیش از اذان صبح در ماه رمضان از حیض یا نفاس پاک شود و در غسل کردن کوتاهى کند و تا اذان غسل نکند,روزه اش باطل است , ولى چنانچه کوتاهى نکند مثلا منتظر باشد که حمام زنانه شود, اگرچه سه مرتبه بخوابد و تا اذان غسل نکند روزه اوصحیح است .

مـسـالـه 1652

اگـر زنـى که در حال استحاضه کثیره است , غسلهاى خود را به تفصیلى که در احـکام استحاضه در مساله ( 407 ) گفته شدبجا آورد, روزه او صحیح است , و اظهر این است که در استحاضه متوسطه اگرچه غسل نکند روزه اش صحیح است .

مـسـالـه 1653

کسى که مس میت کرده ( یعنى جائى از بدن خود را به بدن میت رسانده ) مى تواند بـدون غـسـل مـس مـیـت روزه بگیرد, و اگر درحال روزه هم میت را مس نماید, روزه او باطل نمیشود.

 

 

برگرفته از توضیح المسائل استاد الفقهاء والمجتهدین

میرزا جواد تبریزی (ره)